مروارید های خاکی...

درود خدا بر روان پاک شما غیور مردان و شیران خفته بیشه!
سلام خداوند بر شما!
همان هایی که در غیرت و مردانگی و جهاد و ایستادگی به ابوتراب اقتدا کردید؛
و چه خوب شاگردانی بودید...
نمره قبولیتان همان دستان بسته ای است که هرگز تسلیم نشد.

با دستان بسته "هیهات من الذله" سالار شهیدان را جامه عمل پوشاندید ؛
و با ندای "فزت و رب الکعبه" به آسمان پر گشودید...
"با دستان بسته "به آسمان پر گشودید....

و خدا می داند مادرتان ،بانوی آب و یاس در آستان آسمان چگونه از شما استقبال کرد...
کسی چه می داند؟شاید سر بر دامن مادر گذاشتید تا خستگی راه از تن به در کنید...

و مادر،مادرانه دست نوازش بر سرتان کشید و مروارید های خاکی خود را در صدف آغوش گرفت...
جای طناب بر دستانتان را نوازش کرد...مادر قبل ها هم جای طناب بر دست دیده...او می داند شما فرزند خلف همو هستید...
مادر با شما هم کلام می شود و شما غرق در لذت می شوید...شنیدن صدای مادر...
اجرتان را گرفتید...و حاجت روا شدید...

ای پیروزمندان!دعایمان کنید..
دعا کنید با دستان باز خاک وطنمان را تقدیم کفتار های گرسنه نکنیم...
دستان ما باز است؛
آنقدر باز که می تواند گله گرگ ها را به خانه تان دعوت کند و  خوش آمد بگوید...

دعا کنید دستانمان بسته شود...تا حداقل غیرت و مردانگی میراث مردان سرزمینمان را به حراج نگذاریم...

اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا...

متن از:میراث دار آسمان